Łodzianka – polska, socjalistyczna pieśń hymniczna, nieznanego autorstwa, powstała w Łodzi, w 1909, w oparciu o tekst „Warszawianki 1905” Wacława Święcickiego i wykorzystująca jej melodię. Wydana w zbiorze, Polskie Pieśni Rewolucyjne z lat 1918-1939, autorstwa Felicji Kalickiej i w opracowaniu muzycznym Edwarda Olearczyka, w 1950. Pieśń składa się z trzech zwrotek i trzech, odmiennej treści, refrenów. W jej tekście utrwalone zostały wydarzenia ze stycznia 1905, gdy po strajkach, zapoczątkowanych w fabrykach Scheiblera, Geyera i Poznańskiego, z pracy odeszło około dziesięciu tysięcy robotników. Kolejne strajki łódzkich włókniarzy miały miejsce w dniach 22-24 czerwca 1905 – te jednak przerodziły się w zamieszki, podczas których zginęło lub rannych zostało około dwóch tysięcy manifestantów.
W 1949, pod dyrekcją Tadeusza Paciorkiewicza, powstały trzy interpretacje „Łodzianki”. W kompozycjach a cappella wykonały ją wówczas chóry mieszane: dwugłosowy, trzygłosowy i czterogłosowy.
Śmiało podnieśmy krwawe sztandary,
Jasną zielenią opaszmy skroń.
Otośmy pełni siły i wiary
Na bój śmiertelny chwycili broń.
O, bo to walka o wolność ludu,
Sztandar nasz krwawy – braci krew,
Drogą przed nami z cierni i trudu,
Uczucia w piersi – zemsta i gniew.
Naprzód, o Łodzi, w krwawej powodzi
Poległych braci pomścić już czas,
Czas by stanęli, starzy i młodzi,
Walczyć za wolność czas, wielki czas!
Dziś, gdy nas gnębią różne Szajblery,
Gdy majster każdy – szpicel i cham,
Gdy ufni w pomoc rządu Gajery
Pędzą łaknących pracy od bram,
Gdy z Kaznakowem Poznański w zgodzie,
Gdy razem chłoszczą: nędza i bat,
Gdy za idee w głodzie i chłodzie
Umiera ojciec, siostra i brat –
Naprzód, o Łodzi, w krwawej powodzi
Zerwijmy pęta z gnębionych mas.
Stańmy do walki, starzy i młodzi:
Czas pomścić braci poległych, czas!
Gdy setki naszych mężnych szermierzy
Poszło na Sybir do carskich turm,
Niech wstaną nowi dziś bohaterzy,
Rozdzwonią ciszę odgłosem surm.
Za szereg braci poległych w borze,
Za groby, które zbezcześcił wróg,
Zemstę przysiężmy – stańmy jak morze
I zmiećmy przemoc z dziejowych dróg!
Naprzód, o Łodzi, w krwawej powodzi
Poległych braci pomścijmy wraz,
Stańmy do walki, starzy i młodzi:
Bo przyszła chwila, już nadszedł czas!